Saad Alsash komt uit Syrië en is al 8 jaar in België. In zijn vrijwilligerswerk bij FMDO brengt hij zijn twee ‘thuizen’: België en Syrië, samen. Ik spreek met hem af in het BELvue Museum in Brussel voor een interview.
Saad, kan je ons iets vertellen over jezelf?
Acht jaar geleden vertrok ik thuis uit Syrië, alleen. Ik wou de gevaarlijke situatie, de oorlog en het dictatoriaal regime ontvluchten. Mijn reis duurde 2 weken en was vaak gevaarlijk.
Na 5 maanden in het asielcentrum in Lanaken kreeg ik mijn verblijfsvergunning. Ik trok richting Brussel. Het was niet gemakkelijk om een woonst te vinden want ik sprak de taal niet. Maar het is me toch gelukt. Ik woon nu in Sint-Jans-Molenbeek. Voor mij was het een prioriteit om Nederlands en Frans te leren en zo mijn integratiekansen te verhogen.
Op het internet kwam ik terecht bij FMDO (Federatie van Mondiale en Democratische Organisaties). Zij waren op zoek naar gidsen voor het BELvue museum. Via de rondleidingen die ik geef in de verschillende zalen – democratie, migratie, pluralisme en taal – kan ik in gesprek gaan met de bezoekers.
Waarom koos je om gids te worden in het BELvue Museum?
De organisatie heeft me geweldig geholpen om het Nederlands machtig te worden. Ze hebben me altijd goed ondersteund en mij kansen geboden. Daar ben ik ongelooflijk dankbaar voor. Ik ben ook blij dat ik met mijn persoonlijke ervaring als vluchteling een meerwaarde kan bieden in de rondleidingen. Ik vergelijk 2 culturen – ik noem het ook wel thuizen – met elkaar op verschillende domeinen. Zo krijg ik steeds opnieuw de kans om te tonen hoe mooi, rijk en divers Syrië is. Dat maakt mij intens gelukkig. Want het blijft mijn land, waar ik heel fier op ben. Ik leer ook bij door mij te verdiepen in bepaalde thema’s. Bijvoorbeeld de onafhankelijkheidstrijd van België tegen Nederland en die van Syrië tegen Frankrijk, die ik dan naast elkaar leg. Zo gaan we een boeiend gesprek aan over al deze onderwerpen en de verschillende culturen.
Momenteel zijn er 5 FMDO-gidsen in het BELvue museum. Die hebben elk hun verhaal. Er is ook iemand van Iran, van Duitsland en van Georgië. Ieders verhaal is anders en dat maakt het zo boeiend. Ik hoop dat er nog meer bij komen.
Wat doe je in het dagelijks leven, naast je vrijwilligerswerk?
Ik ben kok in het UZ Brussel, hiervoor volgde ik een opleiding bij CVO, in het Nederlands. Ik heb landbouw gestudeerd in Syrië.
Binnenkort verhuis ik naar Ronse. Daar hoop ik de kennis uit mijn vrijwilligerswerk te kunnen gebruiken om vast werk te vinden. FMDO heeft er geen afdeling maar er is er wel één in Kortrijk. Bereikbaar van uit Ronse dus. Misschien kan ik daar wel solliciteren. Dat zou fantastisch zijn.
Mijn familie leeft momenteel in Turkije. Als ik tijd heb probeer ik daar op vakantie te gaan.
Welk gevoel geeft dit vrijwilligerswerk jou?
Ik voel dankbaarheid omdat ik de schoonheid van mijn land kan tonen. Het vrijwilligerswerk geeft mij de kans om de moeilijkheden te overwinnen in mijn nieuwe gemeenschap. Ervaring delen is heel belangrijk want we leren van elkaar.
Voel je je ondersteund door FMDO?
Heel erg, ze helpen, steunen en geven kansen. Je moet ook wat flexibel zijn. Ik hoop met hen verder contact te onderhouden na mijn verhuis.
Saad, wat wens jij onze maatschappij nog toe?
Ik wens vooral dat de veiligheid en vrijheid van mensen gerespecteerd wordt. Liefde en gelijke kansen voor alle mensen, zonder discriminatie wegens kleur, religie of afkomst. Ik hoop dat de dictatoriale regering in Syrië stopt en dat onze mensen eindelijk de kans krijgen om veilig te wonen en te leven. 7 miljoen Syriërs zijn gevlucht. 13 jaar geleden werd een revolutie ontketend en nog is deze niet beëindigd. Ik heb hier een mooie kans gekregen in België. Maar dit is niet het geval voor heel veel vluchtelingen in andere oorden. De mensen leren niet van de geschiedenis. Dat is spijtig. Dat moet veranderen!
Ik bedank jullie heel erg voor dit gesprek.
Saad, het is aan ons om jou te bedanken voor dit interview op deze supermooie locatie. Dankjewel voor de inkijk in jouw interessante vrijwilligerswerk.
Met dank aan Kenniscentrum WWZ voor het interview.
Reporter: Marianne Marckx
Fotograaf: Fabian Maeyens