Vakantie in eigen land: Habib is een Kempen ambassadeur voor het project Wereldreizigers.
Als het leven je op een mooie dag naar de andere kant van de wereld stuurt, staat vakantie niet bovenaan je lijstje met prioriteiten. Je focust op een job, een huis en een betere plek creëren voor je kinderen. En als er eindelijk ruimte komt voor vakantie, keer je terug naar dat wat je kent, je land van oorsprong. Deze gloednieuwe Kempen-ambassadeur doet het dit jaar voor het eerst anders. Geen Marokko of Burundi, wel vakantie nemen in de Kempen. ‘Nooit gedacht dat je dit in België kon beleven.’
Als je hier geboren en getogen wordt, sta je er amper bij stil, maar vakantiegewoontes worden vaak doorgegeven van de ene generatie op de andere. Sommige families gaan sinds jaar en dag op weekend naar de Ardennen, anderen keren elke zomer opnieuw terug naar dezelfde badplaats of trekken steevast de bergen in. Actief op trot of uren braden in de zon, dichtbij resideren of ver vliegen, de kans is groot dat de generaties voor je min of meer dezelfde vakantiegewoontes deelden.
Maar hoe zit dat met gezinnen met een migratieachtergrond? Die hier nieuwe gewoontes en tradities creëren en hun eigen vakantiepatronen uitbouwen? De Provincie Antwerpen merkte dat zij zelden op vakantie gaan in eigen land, dus stelden ze een panel van ervaringsdeskundigen samen om hun oren te luisteren te leggen én hen op weekend te sturen.
Kwestie van die nieuwe Belgen te laten ervaren hoe fijn zo’n dichtbij vakantie kan zijn en er achter te komen wat hen tot nu toe tegen hield. Habib, Annick, Hamidou en Sonja lieten dit jaar dus Marokko, Burundi en Niger achterwege en trokken, elk met hun gezin, naar … de Kempen. Een Belgische vakantiepremière voor die vier families. Ze kwamen ietwat argwanend aan, maar keren als overtuigde ambassadeurs huiswaarts. Missie geslaagd.
Habib voor het eerst niet naar Marokko
‘Wij wonen in Antwerpen, een drukke stad, we werken het hele jaar dus dat is sowieso al druk en tijdens onze vakantie trekken we standaard drie weken naar Marokko. Drie dagen rijden, Frankrijk en Spanje doorkruisen en dan de boot op. Een tracé met veel verkeer dus weer druk. Eens ter plekke, komt de hele familie samen dus is het opnieuw druk. We hebben cadeaus mee voor iedereen, het ene cadeau is al wat beter geslaagd dan het andere, onze kinderen moeten hun weg zoeken want ze leiden een ander leven dan de lokale kinderen en mijn vrouw is voortdurend aan het koken om al het bezoek te behagen.
Wanneer we drie weken later, na alweer een tocht van drie dagen, uiteindelijk uitgeput terug thuiskomen, hebben we eigenlijk geen vakantie gehad. We waren constant bezig, maar er was geen tijd voor ons gezin of om zelf even op adem te komen. We hebben gewoon de ene drukte voor de andere geruild. En onze kinderen komen daar tegen in opstand, ze willen eens een ‘gewone’ vakantie beleven.
‘Een paradijs van rust op 40 kilometer van onze deur’
Zo zijn we hier beland, op camping De Baalse Hei in Turnhout. Onze allereerste vakantie in België. Ook de eerste kampeervakantie. We logeren op een half uurtje van thuis, middenin de natuur. Echt zalig. De eerste nacht heb ik geen seconde wakker gelegen, ik ben meteen ingeslapen, ik heb niet eens gedroomd, zo rustig is het hier. De hele dag hoor je hier alleen maar vogelgezang, het is alsof de vogels met je praten en ze brengen uitsluitend positief, hoopvol nieuws.
Een gratis geluksboost die zomaar voor het grijpen ligt, je hoeft alleen maar even stil te worden. Bovendien verblijven hier verschillende nationaliteiten waardoor onze kinderen ook weer nieuwe culturen leren kennen. En dat op een veilig, afgesloten domein.
Gisteren waren mijn schoonmoeder en Amal, onze dochter, aan het facetimen en Amal toonde haar supertrots onze logeerplek. ‘Kijk oma naar de natuur!’ Verbazing alom aan de andere kant. In Marokko denken ze immers dat het in België altijd regent.
We zitten hier echt in een paradijsje, en dat allemaal op amper 40 km van onze voordeur. Vier dagen intens tot rust komen met ons gezin. Ik weet nu al dat we opgeladen thuis zullen komen, met een leeg hoofd. Dus dit smaakt nu al naar meer, misschien zelfs voor een langere periode. Voor de prijs moeten we het niet laten, het is goedkoper dan naar Marokko reizen en het is vooral heel wat rustiger. En zo kunnen we heel België verkennen.’
Paspoort
El Habib Yachou (63) en Safae Lahssaini (41), Amal (7) en Amine (17)
Tekst: journaliste Sophie Allegaert
Foto’s: Toerisme Provincie Antwerpen
