Vakantie in eigen land: Habib is een Kempen ambassadeur voor het project Wereldreizigers.
Als het leven je op een mooie dag naar de andere kant van de wereld stuurt, staat vakantie niet bovenaan je lijstje met prioriteiten. Je focust op een job, een huis en een betere plek creëren voor je kinderen. En als er eindelijk ruimte komt voor vakantie, keer je terug naar dat wat je kent, je land van oorsprong. Deze gloednieuwe Kempen-ambassadeurs doen het dit jaar voor het eerst anders. Geen Marokko of Burundi, wel vakantie nemen in de Kempen. ‘Nooit gedacht dat je dit in België kon beleven.’
Als je hier geboren en getogen wordt, sta je er amper bij stil, maar vakantiegewoontes worden vaak doorgegeven van de ene generatie op de andere. Sommige families gaan sinds jaar en dag op weekend naar de Ardennen, anderen keren elke zomer opnieuw terug naar dezelfde badplaats of trekken steevast de bergen in. Actief op trot of uren braden in de zon, dichtbij resideren of ver vliegen, de kans is groot dat de generaties voor je min of meer dezelfde vakantiegewoontes deelden.
Maar hoe zit dat met gezinnen met een migratieachtergrond? Die hier nieuwe gewoontes en tradities creëren en hun eigen vakantiepatronen uitbouwen? De Provincie Antwerpen merkte dat zij zelden op vakantie gaan in eigen land, dus stelden ze een panel van ervaringsdeskundigen samen om hun oren te luisteren te leggen én hen op weekend te sturen.
Kwestie van die nieuwe Belgen te laten ervaren hoe fijn zo’n dichtbij vakantie kan zijn en er achter te komen wat hen tot nu toe tegen hield. Habib, Annick, Hamidou en Sonja lieten dit jaar dus Marokko, Burundi en Niger achterwege en trokken, elk met hun gezin, naar … de Kempen. Een Belgische vakantiepremière voor die vier families. Ze kwamen ietwat argwanend aan, maar keren als overtuigde ambassadeurs huiswaarts. Missie geslaagd.
Annick wisselt voortaan af tussen een reis naar Burundi en andere plekken meer dichtbij
‘Voor ons betekent vakantie, het vliegtuig op en urenlang vliegen. Terug naar de roots in Burundi, maar ook Curaçao, Dubai, Tanzania, Namibië of Griekenland doorkruisen. Heel veel Burundezen hebben immers familie over de hele wereld waardoor huwelijksfeesten, begrafenissen en geboortes hele volksverhuizingen met zich meebrengen. Dat zijn steevast dure aangelegenheden zelfs al logeer je bij familie. Als alleenstaande mama moet ik dus goed plannen en vooral stevig en consequent sparen, maar zo zie je wel wat van de wereld.
Ik probeer om de zoveel jaar naar Burundi terug te keren, de kinderen mogen elk op hun beurt mee. Met het hele gezin samen zuidwaarts trekken, is financieel geen optie. Die trips zijn altijd memorabel, maar achteraf is je sociale batterij wel leeg want de dagen zijn er zeer intens. Vooral voor de kinderen, tientallen tantes en nonkels willen hen immers stevig knuffelen en in Burundi is dat een halve houdgreep.
‘Voortaan zullen we afwisselen. Nu eens naar het buitenland trekken, dan weer dichterbij huis blijven. Zo verkennen we België én de wereld.’
Vakantie in eigen land kwam er dus nog nooit van. We zijn altijd aan het sparen voor een verre reis. Bovendien is België klein en zijn de afstanden beperkt dus kun je ’s avonds makkelijk terug naar huis keren. Maar, eerlijk is eerlijk, deze Berkelhut bevalt ons wel. Hoewel ik de kinderen een beetje heb moeten overtuigen om hier te logeren. De meisjes gingen wel al kamperen met de Chiro en tijdens Corona regelde Meggane, onze familieplanner, nu en dan een dagtrip.
Na aankomst hebben we meteen een wandeling van tien kilometer gemaakt, het hele gebied verkend en onze ogen uitgekeken. De Belgische natuur blijkt toch niet zo eentonig, we zagen zowel bossen als savannes met Gallowayrunderen en vlonderpaden. Wij hadden echt geen idee, de zee en de Ardennen, dat kennen we, maar de Kempen? En dat je hier een betaalbare vakantiehut vindt op een eigen eilandje? Geen buren, geen lawaai, alleen maar rust en natuur. Samen genieten in het groen. Of chillen met een boekje, ‘c’est la vie quoi.’ En ondertussen werkt Megganes ochtends in alle rust verder aan haar thesis.
Ik geniet er van om dit met de kinderen te delen want ooit komt het moment dat ze liever met ander gezelschap op reis gaan. Dus halen we er nu alles uit en zit ons programma goed gevuld. Partyplanner Meggane heeft een compleet schema opgemaakt, we gaan nog naar een kasteel, kinderboerderij, Grieks restaurant en ook de Lilse Bergen staan op het programma. Heel de Kempen doorkruisen dus. En ’s avonds spelen we gezellig UNO. Dat lukt thuis gek genoeg niet. Dan doet ieder zijn ding terwijl je hier echt samen tijd spendeert.
De perfecte inleiding, dus voortaan zullen we afwisselen. Nu eens naar het buitenland trekken, dan weer dichterbij huis blijven. Zo verkennen we België én de wereld. En het is goed voor mijn portemonnee.’
Paspoort
Annick Kashirahamwe (48), Aëlla (16), Christo (22) en Meggane (25)
Tekst: journaliste Sophie Allegaert
Foto’s: Toerisme Provincie Antwerpen
