Onze jonge onderwijsambassadeurs vertellen zonder taboe over hun sprong van het secundair naar een job of hogere studies. Hun verhaal volgt geen rechte lijn, maar kronkelt langs dromen, twijfels, obstakels én successen. Lees hieronder het verhaal van Albina.
Vlotte babbelaar Albina (21) volgt een zevende jaar Business Support. Na een hobbelig parcours waarin ze meerdere keren verhuisde, voelt ze zich nu helemaal thuis in haar studierichting en klas.
“In 2013 ben ik met m’n familie naar België gekomen. We woonden meer dan twee jaar in het Klein Kasteeltje in Brussel. Ik ging eerst naar een onthaalklas in Jette en koos daarna voor een opleiding Sociaal-Technische Wetenschappen (STW). Toen we onze verblijfspapieren kregen, verhuisden we naar Oostende. Ik begon er in het derde jaar STW in Sint-Jozef. Ik was toen 16 en kwam voor de derde keer in een nieuwe school en klas terecht. Het was moeilijk om vrienden te maken, ik voelde me buitengesloten. Ik verloor m’n motivatie en slaagde dat jaar niet. De school raadde me toen de richting Kantoor aan in het BSO.”
Laat je niet afschrikken door de grote letters van ASO, BSO, KSO, TSO
“Het systeem van ASO, TSO, BSO leerde ik pas in België kennen. In Albanië is iedereen gelijk: je leert geschiedenis, literatuur, wiskunde, biologie… tot je naar de universiteit gaat. Het Belgische systeem maakte me bang om te kiezen. Je wordt op voorhand uitgesloten, dat kan kwetsend overkomen naar jezelf maar ook naar je ouders. Het belangrijkste is dat je je toont in de richting die je hebt gekozen. Het is jouw manier van werken en het is jouw inzet die telt. Leerlingen moeten zich niet laten afschrikken door die grote letters ASO, BSO, TSO…. Als je uitblinkt in de dingen waar je goed in bent en die capaciteiten verder ontwikkelt, zit je goed.”
Dankzij m’n opleiding ben ik opengebloeid
“Vooraleer ik de richting Kantoor koos, heb ik met m’n nicht gepraat. Zij had dezelfde studierichting gevolgd en was enthousiast: “Je zal veel in contact komen met mensen, je leert hoe je iets moet verkopen en hoe je gesprekken voert.” Dat sprak me aan, want ik praat graag met andere mensen. Ik kwam terecht in een heel enthousiaste klas. Zo wist ik zeker dat ik de juiste keuze maakte. Na mijn eerste stage-ervaring kreeg ik de opmerking dat m’n Nederlands niet voldoende was. Dat kwam hard binnen want ik deed zo m’n best. Die zomervakantie oefende ik m’n Nederlands via spelletjes, tv, muziek en documenten die ik voor m’n ouders vertaalde. Via een app oefende ik op het verschil tussen ‘de’ en ‘het’. En toen het schooljaar opnieuw begon, had ik m’n achterstand weggewerkt. Ik was heel trots op mezelf.”
Leg het Belgisch onderwijs uit aan je ouders
“Aan jongeren wil ik graag het advies geven om te luisteren naar hun ouders. Oordeel niet over hen, maar leg hen het Belgische onderwijssysteem uit. Weet dat zij zijn opgegroeid in een heel ander systeem en dat hun verwachtingen daarmee verbonden zijn. Zij zijn hun geboorteland ontvlucht om jou een kans te geven. Uiteraard willen ze dat je het hoogste behaalt zoals tandarts, ingenieur of psycholoog maar als jij de capaciteiten niet hebt, dan kan jij dat niet worden. Leg hen uit dat er in België ook goede opleidingen bestaan die leiden naar andere mooie jobs. Mijn ouders zeiden: het maakt niet uit welke studierichting je kiest, maar zorg dat je afstudeert.”
Verder studeren
“Nu ik in mijn zevende jaar Business Support zit, wil ik graag verder studeren. Wat precies weet ik nog niet, maar ik praat erover met verschillende mensen: m’n ouders, m’n leerkrachten, vrienden en de leerlingenbegeleider van de school. Waar zien zij mij in de toekomst? Wat past bij mijn karakter? Mijn ouders vinden dat ik m’n eigen weg moet kiezen maar zeggen wel: kies iets dat past bij wat je tot nu toe hebt gevolgd. Dokter zijn is leuk, maar je bent daar nu niet op voorbereid. Volg je eigen hoofd en hart.”